Epicka opowieść Beren i Lúthien – drobiazgowo odtworzona z rękopisów Tolkiena i po raz pierwszy przedstawiona jako zwarty， samodzielny tekst – umożliwia miłośnikom Hobbita i Władcy Pierścieni ponowne spotkanie z elfami， ludźmi， krasnoludami， orkami， a także innymi istotami i krainami spotykanymi tylko w Tolkienowskim Śródziemiu。

Historia Berena i Lúthien z biegiem czasu stała się zasadniczym elementem w ewolucji Silmarillionu， zbioru mitów i legend Pierwszej Ery świata stworzonego przez J。R。R。 Tolkiena。 Autor， wróciwszy z bitwy nad Sommą we Francji pod koniec 1916 roku， napisał tę opowieść w następnym roku。

Zasadniczym i nigdy niezmienionym jej elementem jest fatum wiszące nad miłością Berena i Lúthien， Beren był bowiem śmiertelnym człowiekiem， a Lúthien pochodziła z rodu nieśmiertelnych elfów。 Jej ojciec – władca bardzo nieprzychylny Berenowi – jako warunek poślubienia Lúthien wyznaczył mu niemożliwe do wykonania zadanie。 Stanowi to jądro legendy i prowadzi do wymagającej od dwojga zakochanych wielkiego bohaterstwa próby wykradzenia silmarila Melkorowi – największemu spośród wszystkich złych bytów， zwanego Morgothem， Czarnym Nieprzyjacielem。

Christopher Tolkien spróbował w niniejszej książce wypreparować opowieść o Berenie i Lúthien z obszernego materiału， w którym była osadzona; lecz w miarę rozwoju nowych związków w ramach tej większej historii sama opowieść także przechodziła zmiany。 Aby nieco odsłonić wieloletni proces ewolucji tej legendy Śródziemia， Christopher Tolkien opowiedział ją słowami ojca， przedstawiając najpierw jej pierwotną wersję， a następnie pisane prozą i wierszem fragmenty późniejszych tekstów， które ilustrują zmiany zachodzące w opowieści。 Po raz pierwszy zestawione razem， ujawniają utracone później jej aspekty związane zarówno z wydarzeniami， jak i z samą narracją。